STOELEN: DE INSPIRATIE STOEL VAN PETER VAN ZOETENDAAL

STOELEN: DE ZES VAN ZOETENDAAL

Zaterdagochtend 4 Februari 2017

Een vroege start. Daar houd ik van want zeker op zaterdagen is het dan heel rustig. Genietend van de stilte.
De doordeweekse hectiek is er even niet en dus is er tijd om iets te schrijven over alweer een bijzonder meubelavontuur.

De Zoetendaal Stoel.

In de tweede helf van November 2016 kreeg ik een korte email met een WeTransfer bestand. De tekst was kort en krachtig:

Geachte heer
ik zou graag een offerte willen om deze stoel in betonplex te taten maken
er kunnen 8 wangen uit 1 plaat
graag uw reactie
vg peter
uit zierikzee

Dezelfde middag antwoordde ik Peter om zijn aanvraag te bespreken. Ik laat niet graag mensen wachten.

Wij bespraken zijn ‘project’ en ik begreep dat Peter heel druk was met verhuizing en alle overige drukte.
Daarom wist hij niet of hij dit project nog wilde doorzetten en op enig moment kwam zelfs de term:
‘Ik breng het prototype anders naar de Kringloop!’

Uit die uitspraak begreep ik dat Peter ‘even een Helpend Handje’ nodig had. Dat hebben wij allemaal wel eens nodig.

Bovendien: De meeste bedrijven in onze bedrijfstak staan minder of zelfs helemaal niet open voor zulke ‘projectjes’.
Want ze leveren geen financieel rendement op. Ik begrijp die kortzichtigheid niet echt.

Want wij bekijken zulke aanvragen net zo zorgvuldig als elke andere vraag; hoe groot of klein ook.

Vanuit onze Passie voor Hout en voor Meubels.

Maar ik kan mij goed voorstellen dan anderen dat niet doen. Want: het leeft wel makkelijker.
En de dagelijkse werktijd is beperkt. Niet iedereen gaat dan ook nog eens op de vroege zaterdagochtend
een heel verhaal schrijven om dit, alle achtergrondgedachten van het avontuur ‘vast te houden’.

Waarom of – zoals ik van een zeezeiler leerde – Waartoe?

Want Waartoe is een betere vraag dan Waarom!

Ik schrijf dit verhaal om meerdere redenen op.

Ik schrijf het op vanuit een van mijn stellingen:

‘Winnaars gaan door waar verliezers stoppen!’

Dat is een leidraad bij heel veel doelen, groot en klein, projecten, wensen van opdrachtgevers en nog heel veel meer....

Immers: als Peter de prototype stoel naar de Kringloop had gebracht was zijn idee – laat ik het noemen – zielekindje-
toch nog ter ziele gegaan.

En dat vind ik nou altijd jammer!

Want: als je iets ECHT wilt moet je gewoon doorzetten. Volhouden. Niet opgeven. En ook je ideeën niet onderweg
laten verdorren.

Zelf ben ik God dankbaar dat ik al vanaf mijn jeugd heel veel Inspirerende Ingevingen (Ideeën) heb ontvangen.
Ik probeer er zoveel mogelijk te realiseren. En als dat in het NU niet lukt bewaar ik ze. Sommige al meer dan 20 jaar.

Vroeger dacht ik dat ik dat zelf ‘bedacht’ maar nu heb ik het Bewustzijn Bereikt dat al die prachtige Ingevingen van God komen.
Het zijn allemaal Geschenken van de Ultieme Liefde.

En het doel ervan? Het Doel van al deze Gratis Geschenken is dat je je Bestemming bereikt, ofwel: dat je je Bewust wordt
van je eigen Ziel.

Helaas negeren veel mensen die Signalen van Ultieme Liefde. En ik begrijp dat deze tekst voor veel mensen misschien
iets te afstandelijk of abstract is. Zweverig. Totdat je al je belevenenissen en ervaringen in je leven met elkaar in Verband mag zien.

Dan kom je dus tot een hoger Bewustzijn en bij alle cursussen in ‘Awareness’ is dat denk ik ook het doel. Helaas lukt het
veel mensen niet.

Ik ben heel dankbaar dat ik dat - na meer dan 50 jaar - heb mogen begrijpen. En heel veel ‘onzichtbare draden van
het verband tussen ogenschijnlijk niet met elkaar in verband staande gebeurtenissen en ontmoetingen’ heb mogen begrijpen.

Die verbanden zien, daar gaat het om.

Goed: ik wilde Peter dus helpen en in plaats van ‘een gewone offerte te maken’ spraken wij af dat hij het prototype zou opsturen.

Hij mailde terug.

beste willem

2weken geleden stuurde ik je fotos van een stoel voor offerte

kan ik het prototype opsturen in doos goed verpakt

met geld er bij voor retourzending

in de doos stuur ik ook de tekening mee met begeleidend schrijven

ik rijd nl geen lange afstanden

peter van zoetendaal

Op 6 december:

beste willem

de stoel is op de post

tekeningen bijgevoegd

begeleidend schrijven ligt op de bodem van de doos

fijne feestdagen

vg peter

De doos kwam aan met de stoel in rood multiplex met MDF zittingen, rood geverfd. Plus een aantal handgemaakte tekeningen op rol.

Het eerste werk was dus al gedaan maar om van ‘een prototype tot een industrieel serieproduct te komen’ is niet slechts
een kort zinnetje dat je in 3 seconden op je PC typt.

Er zit een wereld tussen!

Aan tijd en dus ook aan geld.

Dat beseffen veel (jonge) ontwerpers niet. Een ‘one off’ kost bijvoorbeeld 15 of 20 uur werk. Maar dan het ‘upscalen’ naar een serieproduct is andere koek.

Ik zal even in het kort enkele items aangeven hoe dat bij deze stoel werkt.

> De tekeningen moeten worden gemaakt in Autocad en uiteraard gecontroleerd.

> Dat betekent het overnemen van een analoog gemaakte tekening in een digitaal bestand.

> Vervolgens moeten deze delen worden geprogrammeerd voor het frezen met de CNC machine (CNC betekent:
Computer Numerical Controlled ofwel een numeriek bestuurde freesmachine die langs 3 of meer (5) assen wordt
bestuurd via een aantal PC’s en tweedimensionale platen (van multiplex bijvoorbeeld) uitfreest. Of 3-D (driedimensionale)
objecten.

> En dan is het niet een kwestie van: ‘druk maar op de knop en dan rollen de stoelen uit de machine’....

> Want er moet over heel veel details worden nagedacht. Zoals:

> De Keuze van de schroeven. Ook dat is geen simpele kwestie als je naar Perfectie streeft. Een schroef is nooit zomaar
een schroef voor een echte Meubelmaker. Er wordt over nagedacht, gediscussieerd. (Zie hiervoor bijvoorbeeld: http://www.ritmeesteralblasserdam.nl/categorie/384.html)

> De materiaalkeuze: Peter had al aangegeven dat het betonplex met zwarte film moest worden. Dit omdat het
(duur en kwetsbaar!) lakwerk in kosten scheelt.

> De – in dit geval – rode MDF zittingen hebben wij dus ook onder de loupe van een serieproducent gelegd.
Net zoals dat ‘Geel-Blauwe-Woonwarenhuis uit Zweden’ dat doet.

> Hoe doen zij dat? Zij stellen als eerste (!) de verkoopprijs van een nieuw product vast en dan wordt alles (!)
daaraan ‘opgehangen’. Dus ook wat iets als productprijs mag kosten. Wij doen dat vanzelfsprekend niet want dan
krijg je altijd ‘suboptimale’ producten (!) en zeker geen Meesterwerken....

> Wij doen dat ook niet omdat wij geen enkele trek hebben in de bekende ‘race to the bottom’ - waar ik persoonlijk
ook een enorme hekel aan heb. Want: ook al geldt hier in het bedrijf een belangrijke slogan: SBS ofwel
Sneller Beter Slimmer; ik vind het stellen van een Prijsdoel als eerste een kompleet verkeerd uitgangspunt.
‘Dictated by the Price’ is - bij ons - dan ook nooit een uitgangspunt geweest.

> Wij denken allereerst aan ‘Beauty’ en dan pas aan de rest.... Dat is wellicht minder commercieel maar wel
veel beter voor de Ziel en Passie voor ons Prachtige Vak. En wij willen wel Vreugde aan ons Werk beléven.

> Wij dachten dus wel aan een andere zitting want een rood (of in een andere kleur) gespoten zitting en rug is kwetsbaar
voor beschadigingen. Denkt u maar eens wat er gebeurt als iemand met een spijkerbroek (vroeger: een Levi’s 501 ;-)
op zo’n stoel gaat zitten: de krassen en deukjes zitten er al na 1 zitbeurt op!

> Dus stelden wij Peter voor in plaats van MDF gespoten berken mutiplex met aan beide zijden Formica HPL in rood
(of andere kleur!) te gebruiken. Dat werd dus China Red van Formica. De naam vond ik wel veelbetekenend...

> SBS dus. En Peter stemde toe. Omdat wij geen enkele afspraak omtrent prijs of levertijd hadden gemaakt konden wij
dit avontuur dus ook wederzijds zonder enige verplichting aangaan. Behalve dan het eventueel terugsturen van de proefstoel
en tekeningen dan.

> Dat is vrijheid voor beide partijen. En dat vind ik persoonlijk bijzonder belangrijk. Natuurlijk nemen wij opdrachten aan
voor ‘kwaliteit, tijd en prijs’ maar in zulke situaties is het beter in alle vrijheid en tijdvrijheid te werken aan het ontwikkelen
van het prototype.

Dat betekent overigens voor mij geen vrijblijvendheid want Peter’s stoel stond heel Prominent in het zicht op de inmeettafel
van de CNC afdeling. En dus zag ik de stoel tientallen malen per dag op ooghoogte.

Dan kun je erover nadenken en je ermee ‘uiteenzetten’. Je gaat elke dag de confrontatie aan met een ontwerp, een idee,
een visie van een ander. Dat –verdiepen- kost altijd tijd bij mij en die tijd gun ik mijzelf in deze te hectische tijd dan ook. Gelukkig.

Goed: de stoel werd uitgetekend en er zou een MDF prototype worden gemaakt om te controleren of alle details, maten
en boorgaten uit de tekening wel zouden passen. ‘Even controleren’ voor je – zoals in dit geval – zes stoelen zou maken met
allemaal een of meer kleine foutjes.

Maar alles bleek te kloppen.

Niet toevallig was dat wij een bijzondere ‘stagiair’ in huis mochten ontvangen. Jan van der Hee uit Hendrik Ido Ambacht.
Part time meubelmaker met Passie naast zijn hoofdberoep als Kaakchirurg.

Bijzonder.

Als u overigens meer wilt lezen over Jan van der Hee: zie http://www.ritmeesteralblasserdam.nl/categorie/782.html

Ik vind zulke teamleden altijd belangrijk want hoe meer perspectieven in een bedrijf als het onze, des te meer Kansen
die je als onderneming kunt benutten.

Jan ging dus aan de slag met een heleboel vragen die er nog restten zoals: ‘Welke schroeven gaan wij hiervoor gebruiken?’

En alle details die bij een klein- of grootserieproduct zoals deze stoel aan bod komen.

Peter wilde de stoel namelijk ook als ‘flat pack’ aanbieden en dat zou dus betekenen dat deze makkelijk te monteren zou
moeten zijn door een ietwat handige of onhandige consument (...)

Dat zijn mensen zoals zij die aan het eind van het Blauw-Gele-Woonwarenhuis-bezoek zo snel mogelijk resultaat willen zien
van hun gescoorde aankoop.

Ik zie die scènes dan al voor mij. De man wanhopig in de slag met de veel te kleine gebruiksaanwijzing die ik 22 talen
op één velletje moet (...) en de vrouw smachtend op de bank en aan het wachten tot manlief uit de garage, de schuur of
de slaapkamer komt met een kamerbrede grijs op het gezicht. Zo van: ‘Ik heb de grootste beer geschoten waar wij
weken lang van kunnen smullen!’

Maar meestal zijn er dan eerst fronsende wenkbrauwen en dan gegrom of misschien zelfs gevloek.

Iets past niet. Net niet. Er is een schroef over of tekort (waarom doen ze er niet uit service een schroefje of moertje extra bij?
Omdat dat 100.000 keer geld scheelt...)

Zelf ben ik dus niet zo van de zelfbouwmeubels ook al werk ik in deze branche. Maar het idee van ‘flat pack’ is wel
‘Nahezu Genial’ . Ik heb de historie van dat Geel-Blauwe-Woonwarenhuis dan ook nagelezen.

De Inspiratie voor de Zoetendaal Stoel

Echter: er was al veel eerder een ontwerper die dat idee van ‘zelfmontage’ en ‘flat pack’ al had bedacht.

Een ervan was een bekende, beroemde Nederlandse ontwerper waar ik al ruim 45 jaar bewondering voor koester.

Gerrit Rietveld.

Als u zich eens in zijn ontwerpen verdiept (dat heb ik heel diep en langdurig gedaan met zeer veel voldoening)
dan ziet u ook dat bijvoorbeeld een Kratstoel al heel lang (net na de oorlog) niet alleen de ideeën van flat pack en
zelfmontage in praktijk had gebracht maar ook... recycling ja zelfs: ‘Upcycling’ (!)

Lege kratten van design meubels gebruiken om er meubels mee te maken!

Dat hebben wij hier dan dus ook nagedaan om die ervaring te doorléven. En dat was een avontuur waarmee ik
makkelijk 50 pagina’s kan vullen.

Dat doe ik misschien nog een keer. Want het efficiënt en goedkoop (!) produceren van een Rietveld meubel
in een hoge lonen land (!) is een zeer moeilijke opgave.

Want helaas gaan de meeste consumenten tegenwoordig allereerst voor ‘de laagste prijs’. Ze rennen de deuren plat
van de Actie winkels (bah!) en in feite zijn het slavendrijvers geworden.

Slavendrijvers?

Ja!

Want ze kopen bij voorkeur nog meer spullen uit modewinkels die zijn gemaakt in Sweatshops met duizenden arbeiders
die onder onmogelijke – hier achttiende-eeuwse arbeidsomstandigheden genoemde – omstandigheden hun werk moeten doen.

Zes of zeven dagen per week.

Voor een of twee dollar per dag!

Opdat wij dan hier voor een paar Euro een zoveelste T-shirt, broek of hemd kunnen kopen.

Even een truitje, broekje, jasje scoren. Alsof het een drug is.

En dat kledingstuk dan na korte tijd dan weer weggooien....

En dan gaan mensen roepen dat wij op het milieu moeten letten.

Cradle to cradle...

De Circulaire Economie.

MVO Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen.

Ik hoor echter nooit de term: Maatschappelijk Verantwoord Consumeren.

Prima. Maar zouden wij eerst niet eens beginnen met consuminderen?

Niet elke vier of vijf jaar weer de trends uit een woonblaadje klakkeloos nalopen en dan met holle ogen de meubelboulevard
oprennen. Op zoek naar weer zo’n massaproduct uit Azië?

Je herkent dat: dan zie je vensterbanken met witte teksten, gemaakt voor een paar Euro met de tekst erop: HOME.

Onlangs zag ik een uitzending waarin een koopverslaafde vrouw elke week die actiewinkel bezocht. Haar interieur zou zo op de actiewinkelwebsite kunnen....

Ik kies voor Kwaliteit.

In vormgeving, in design, in kwaliteit: tijdloos.

Genieten van een Oorspronkelijke Ingeving.

Ik hoef geen ‘Second, Third, Fourth of Fifth Loves!’

Als consument ben ik kieskeurig en kies voor de Top. En dan blijf ik mijn hele leven verliefd op zo’n ontwerp of realisatie
van een Ontwerper.

Dieter Rams.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Dieter_Rams

(De BRAUN T 1000; al jarenlang een favoriet)

Gerrit Rietveld.

Zie: http://www.rietveldoriginals.com/

Gio Ponti.

http://www.cassina.com/en/collection/chairs/699

Toshiyuki Kita

Zie: http://www.toshiyukikita.com/en/

De ontwerper van de ‘Wink’ stoel.

Een Pen van Lamy.

Zie bijvoorbeeld: http://www.lamy.com/content/unternehmen/index_ger.html

Een horloge met alleen een urenwijzer.

De PAL radio.

Een bestek dat ik al 45 jaar heb en waarvan ik elke dag intens geniet.

Zo Formvollendet dat ik er elke dag nog, al meer dan 15.000 keer (!) in alle bewustzijn heerlijk mee eet. Genietend.
Met een mondgevoel dat in 45 jaar nog geen enkel bestek in welk restaurant dan ook overtroffen heeft!

En ook al twijfel ik niet aan mijn keuze van destijds: ik heb –tussendoor, als ik er langskwam - al meer dan honderd
bestekwinkels bezocht om eens te zien of er misschien toch niet ergens een nog mooier bestek is uitgevonden?

Door een andere bestekdesigner.

In 45 jaar niet.

Hoe dankbaar kun je dan zijn als je in een klein Duits Provinciestadje in één keer het allermooiste bestek vindt?

Duur. Gewoon duur maar elke (toen nog) Deutsche Mark waard. Meer dan dat zelfs! Niet goedkoop maar na 45 jaar
dus gewoon een goede koop.

Net zoals ik destijds een – nog steeds allermooist – glazen Windlicht vond in een andere designwinkel.
Helaas is die winkel inmiddels ter ziele. Maar het Windlicht van een Duitse Designprofessor is nog net zo mooi als toen.

Dan is het voor mij een Design Classic geworden. Dat ik als 15-jarige ook voor het bestek zag en vanuit mijn Ziel
mooi vond en dus direct kocht. En dus niet de massa volgend maar gewoon mijn eigen Koers.

Dan vraag ik mij wel eens af hoeveel mensen en jongelui dat – nu - nog meer doen?

Misschien bij het kopen van een nieuwe smartphone? Maar zeker niet bij een bestek.

Terwijl een mooi en goed bestek echt wel belangrijker is voor je Lichaam en Ziel dan zo’n smart-foon.

En zeker ook niet zo houdbaar dat het meer dan 45 jaar meegaat en dan nog steeds inspireert.

Want na twee jaar moeten ze alweer een nieuwe Smartfoon scoren. De oude waar ze twee jaar eerder verliefd
op waren heeft afgedaan en verdwijnt gewoon in de recylceton, wellicht al met barsten in het Gorilla Glass....

De Weg-Werp-Maak-Schappij!

Terug naar 2005

In 2005 organiseerden wij de Pal Case Contest (http://www.tivoli-audio.nl/palcase/ ). Uiterst Inspirerend.
Ik was al eerder ‘verliefd geworden’ op de PAL Radio. Voor mij ook een Design Icoon waarvan ik al meer dan 10 jaar
elke dag echt heel erg geniet. Hij staat ook nu heel zacht aan en rechts naast mijn PC.

De PAL CASE CONTEST prijsuitreiking was door Tom deVesto en de importeur georganiseerd in het Dutch Design Center.

En in het voorbijlopen naar onze zaal zag ik een expositie van Rietveld Meubels. De Militaire Stoelen stonden er!

Ik genoot ervan, ook al waren de Rietveld Meubels die avond niet het doel.

De prijsuitreiking en het samenzijn, de borrel met alle winnaars: heel erg Inspirerend.

Na terugreis naar Alblasserdam besloot ik contact op te nemen met de maker van de Rietveld Militaire Stoelen.

Dat bleek Egbert Rietveld te zijn; een van de kleinzonen van Gerrit.

Ik leerde Egbert kennen en daaruit zijn verschillende projecten ontsproten. Allemaal avonturen die stuk voor stuk
meer inzicht gaven in de denkwijze van Egbert’s opa.

De militaire stoel hebben wij hier nooit gemaakt.

Maar: deze stoel was de Inspiratie voor Peter van Zoetendaal bij het realiseren van zijn stoel.

De Militaire Stoel ontwierp Gerrit Rietveld voor het Katholieke Militaire Tehuis in Utrecht.

In 1923! Meer dan 90 jaar geleden!

En in plaats van deuvels en lijm gebruikte Peter schroeven om de stoel te monteren.

Innovatief.

Gerrit Rietveld was zijn tijd heel ver vooruit. Soms te ver: dan kon de techniek zijn visie, ideeën en gedachten
niet omzetten in een (serie)product.

Of in goede bouwmaterialen.

Ik heb de laatste decennia vrijwel alle huizen van Rietveld in Nederland gezien en vele bewoners en eigenaren
ervan gesproken.

Een voorbeeld van ‘nacheilende Bautechnik’ : de lekkages in Rietveld huizen vanwege de lekkende daktrim
op het dak van de woningen. Nu kan dat met EPDM en andere technieke prima worden opgelost maar niet in 1920.

Of het energieverbruik van zijn huis in Best.. Nu is er Triple A-plus beglazing. Die was er toen nog niet.

Peter’ s stoel.

Rietveld was constant op zoek naar een ‘volledig machinaal maakbare’ stoel. En dat was hij niet alleen.
Vele ontwerpers met hem. Vaak gestimuleerd door de industrie.

Denkt u maar eens aan de stoel van Panton: De Verner Panton Chair.

Ontworpen in 1960. De tijd van de Cadillac’s met grote vinnen...

Uit één stuk polypropyleen in 1999 heruitgevonden. En helaas in goedkoop plastic hedentendage voor
minder dan € 90,00 te koop.

Zevenentachtig Euro????

Bij zo’n internetwarenhuis.

We gaan even met u rekenen. Want dat doen de actiewinkelkopers niet voor U: zij presenteren alleen de laagste prijs.
Maar ze vertellen u niet hoeveel hun leverancier, de fabrikant mag rekenen voor dat product. En zij moorden de
middenklasse dus uit.

Ze moorden u dus uit...

Ofwel: u moordt uw eigen arbeidsplaats uit (!)

Als u zo’n NamaakNepper koopt.

Want: juist door al die goedkoopjes te scoren blijft er nauwelijks nog iets over in de productiekolom.

Wij halen de 21 % BTW van de 87 Euro af.

Dan blijft er € 71,90 over.

De verzend- en handlingskosten.

Schat het even op €7,90

De doos. €5,00 (de fabrikant moet de stoel in de doos afleveren bij het webwonenwarenhuis)
De transportkosten van fabrikant > webwonenwarenhuis = ?

De winst van de webwoonwinkel (40 -50 %) van – afgerond €70,00: € 35,00

De producent moet die stoel dan voor zo’n € 25,00 excl. BTW maken...

En dan moet de producent daar ook nog proberen een Euro (€ 1,00!) WINST op te maken.

En te betalen:

- Spuitgietmachines.

- Verpakkingsmachines

- Grondstoffen (plastic-korrels)

- Matrijskosten.

- Ontwikkelingskosten

En:

- Personeel van te betalen....

En... oei: zou de ontwerper van de Nepper ook nog iets mogen verdienen?

Sorry: De ontwerper krijgt natuurlijk niets van die 85 Euro. Want het is een copycat.

U begrijpt dat die stoelen dan uit landen komen met uurlonen waar wij in Nederland nog geen vijf minuten voor willen werken.

Twee dollar per uur? Nee: twee dollar per dag! En dan wel 12 uur werken per dag.

En dan komt die stoel dus ergens te staan.

‘Kijk: ik heb lekker goedkoop een designstoel gescoord!’

Ik zou zo’n stoel absoluut nooit willen hebben.

Alleen de gedachte al dat er ‘slaven aan het werk moesten zijn voor mij!’

U begrijpt dat onze uitdaging is om een stoel te maken die ook in Nederland maakbaar is.

Ik heb die ‘race to the bottom’ meegemaakt in zo’n vijftien jaar toen de ook u bekende plastic tuin- en terrasstoelen
hun opkomst, gloriejaren en neergang beleefden.

De concurrentie was zó moordend dat een van de leveranciers zelfs besloot om maar geen twee kleuren meer
op de verpakkingsdozen te printen. Een kleur minder dus. Want dat scheelde per stoel weer een kwartje.

Na twee faillissementen werden de matrijzen naar een Israëlische koper verkocht die – door de goedkope aankoop
uit het faillissement (!) – nog lagere prijzen kon berekenen...

Tot een Aziatische producent daar ook weer onderdoor dook (...)

Overigens: het Vitra-Origineel van de Verner Panton Chair kost bij hetzelfde webwoonwarenhuis... € 1.151,00 (!)

Ruim 13 keer zoveel als de Nepper!

Dat is veel geld. Maar dan kan wel iedereen er een keurig belegde boterham aan verdienen.

Peter’s Stoel

Peter’s stoel en de Militaire Stoel van Rietveld zijn in feite aan elkaar verwant. Peter’s stoel is erop geïnspireerd.
En dus stonden Carolien Laro (onze ontwerpster) en ik afgelopen donderdagavond te praten bij de CNC gefreesde
stoelonderdelen en ik zei:

‘Daar zou je nu eens een Verhandlung over moeten schrijven’.

> De vormentaal van beide stoelen.

> Het verschil in productie

> Hoeveel procent zijn beide stoelen machine maakbaar?

> Hoe snel en makkelijk zijn ze te monteren bij flat pack aanlevering?

Het voordeel van Peter’s stoel (en dat had ik natuurlijk al bij aankomst van het prototype goed bekeken) is
dat deze stoel seriematig en voor 90 % machinaal maakbaar is.

De Militaire stoel komt daar dichtbij. Omdat Peter Betonplex heeft gekozen zijn alle delen via een CNC Machine
te maken.

Op een zo efficiënt mogelijke wijze ingenest in de betonplex plaat (en voor de zittingen en rugjes: de berken multiplex
plaat met formica).

Want als deze stoel met de hand in Nederland zou moeten worden gemaakt zouden de loonkosten zo hoog worden
dat vrijwel niemand meer deze stoelen zou kopen. ‘Veel te duur!’

Omdat wij deze stoel voor Peter wilden realiseren zonder als uitgangspunt ‘de kostprijs’ voorop te stellen gingen wij
dus alle fasen door.

En Jan onderzocht welke schroeven het best en mooist bij deze stoel zouden passen.

Zaterdag 4 februari: de stoelonderdelen van 6 stoelen zijn afgelopen week CNC gefreesd. De komende week dus:
de assemblage!

Vanuit mijn kantoor zie ik hoe weinig lucht er in dat flat pack-pakket van 6 stoelen zit. En dan kom ik op het idee dat
dat blauwgele woonwarenhuis straks vast ook zal krijgen (of al zal hebben).

‘We verpakken de stoelen niet meer per stuk’ Want als wij ze per 2 of 4 verpakken... kunnen we nog meer geld verdienen....

Net zoals de supermarkten u verleiden om twee stuks in plaats van 1 exemplaar te kopen. Dat is dan zoals ze dat zo
mooi noemen: ‘Een hogere average check’.

MBO Opleidingen

Ik herkende nog een Kans voor Peter’s stoel. Op het HMC in Amsterdam is er een ‘bibliotheek’ van allemaal beroemde
Design Stoelen. Je kunt ze een op een zien en bekijken.

Onderzoeken.

Doorvorsen.

Doorgronden.

Beoordelen.

Je eigen maken.

Net zoals de beroemde Steltman Stoel van Rietveld. Moelijk om na te tekenen als je die stoel maar 1 minuut in je
op mag nemen.

Ik zag een kans voor MBO-studenten.

Zet twee stoelen naast elkaar:

- De Militaire Stoel van Rietveld (1923)

- Peter Zoetendaal’s Stoel (2016)

Er liggen 93 jaar tussen.

En dan moeten de MBO studenten zich uiteenzetten. De confrontatie aangaan met deze twee stoelen die
in vormentaal dicht bij elkaar staan.

Dan moeten zij beoordelen welke van de twee stoelen:

> Lager in kostprijs is (materialen en afwerking)

> Kleiner te verpakken is (Flat pack)

> Lichter in gewicht is (!)

Another Design Icon: de ‘Superleggera’ van Gio Ponti... Ademloos mooi! En het verhaal van de valtest
is net zo onvergetelijk!

> En als volgende opdracht moeten zij dan een stoel ontwerpen (bedenken) die beide stoelen overtreft.
En die dan als prototype maken!

> Ontwerpend meubelmaker: dat is nog niet zo makkelijk!

Voor de MeesterMeubelMakers moeten deze stoelen dan dus de Vonk zijn voor hun eigen Meesterwerken.

Peter’s stoel. U ziet hoe deze stoel mij al geïnspireerd heeft. Bovenstaande regels zijn slechts enkele gedachten.

Want ook in kleurvariaties (berken multiplex met allerlei kleuren formica) en zelfs met kussentjes erop (als ‘Zitten’
minder een werkwoord moet zijn): de stoel is bijna een academische ‘Anreiz’ voor breingymnastiek. En dat vind ik prachtig.

Alleen daarom al ben ik God dankbaar dat beide stoelen elkaar ontmoet hebben.

Alblasserdam, 4 februari 2017
Willem Schulpen

(Wordt vervolgd)

Zaterdag 25 februari 2017

Inmiddels is er sinds begin februari weer heel veel gebeurd. Niet alleen met de Zes (Stoelen) van Zoetendaal.

Na frezen en afwerking (alle kantjes van de gefreesde delen nalopen en even deze kantjes ‘breken’; een precies werkje)
het monteren van de stoelen.

Jan is hierin uiterst precies te werk gegaan. Want een stoel moet natuurlijks ‘haaks en vlak’ worden gemonteerd.

En met deze materialen met scherpe hoeken valt er niet ‘te rommelen’. Elke millimeter afwijking is direct zichtbaar.
Precisie dus...

Vervolgens het bezoek van Peter op vrijdag 17 februari. De kennismaking hier (ik had Peter nooit ontmoet).

Uitgebreide verhalen over de eerdere en prachtige ontwerpen van Peter. En vervolgens de brede glimlach en stilte
bij de onthulling van ‘De Zes van Zoetendaal!’

Tussen idee, gedachten, schetstekeningen en het prototype lagen tijden...die bij de proefzit plotseling samensmolten
tot één Brede Glimlach: de Zes van Zoetendaal Zijn er!

Bij het Inspierend Gesprek noemde Peter ook de naam van zijn ontwerp: Inspiratie. U begrijpt welke stoel de Inspiratie
voor zijn ontwerp gevormd heeft.

Prachtige ontwerpen inspireren steeds weer.

Als u interesse heeft in deze bijzondere Inspiratie Stoel: stuur een email aan Peter van Galerie Formula in Zierikzee.

E: galerieformula@zeelandnet.nl

Dank voor uw aandacht!

Ritmeester BV
Willem Schulpen

E: willem@ritmeester-bv.nl

T: 06 22 33 75 17

Voor meer overige informatie:

Links:

http://krollermuller.nl/van-mondriaan-tot-dutch-design?gclid=Cj0KEQiAlsrFBRCAxcCB54XElLEBEiQA_ei0DEjz4zHQ4RgdKYKS61IZgjqkXpPsAeMs_icXD9Alj3AaAutF8P8HAQ

Rietveld Militaire Stoel:

http://www.rietveldoriginals.com/portfolio/militaire-stoel/