Staalindustrieweg 43
2952 AT Alblasserdam
Tel: 078 - 681 85 68
Fax: 078 - 693 36 68
Email: info@ritmeester-bv.nl
BRIENENOORDBRUG GELUKSMOMENTJE
Een Brienenoord Geluksmomentje.
Of: toeval bestaat niet. Wonderen Wel.
Vanochtend ging ik al vroeg op pad; om vijf uur in de ochtend. Op weg naar een aflevering in Zevenaar. Omdat het gistermiddag niet meer lukte er voor vijf uur te zijn had ik besloten heel vroeg te vertrekken; dat scheelt files en is dus SBS (Sneller Beter Slimmer zoals ik dat noem).
Alles stond voorbereid helemaal klaar; Vito met aanhanger dus ik ging exact op tijd uit Alblasserdam de A-15 op. In de buurt van de afslag A-15 richting Zwolle kreeg ik de Ingeving om het dashboardklokje – dat meer dan 10 minuten voorliep – toch maar eens bij te stellen en exact op de juiste tijd in te stellen.
Het klokje in de Mercedes Vito. Later gefotografeerd....
Ik keek ernaar en dacht: ‘Wat maakt het ook uit? Het loopt al maanden voor!’
Alsof een Stem in je zegt: ‘Zet het nou eens precies op de juiste tijd!’
‘Waarom? Het is wel lekker als je nog tien minuten reserve tijd hebt’ dacht ik.
Het Gevoel ging niet weg en dus dacht ik: ‘We gaan maar eens op de knopjes drukken’ ook al vind ik die niet heel erg makkelijk zoals bij mijn eigen auto.
Ik drukte en drukte en vooral bij het ‘terugknopmenu’ moest ik even proberen.
Daardoor miste ik de afslag en moest dus even omrijden.
Normaal denk je dan ‘Stom, vervelend’. Ik denk zo niet want ik dacht: ‘Dat zal vast wel ergens goed voor zijn’ en vervolgde in groot Vertrouwen en Blij en dankbaar mijn weg. Die verliep prima en ik kwam om zeven uur in de ochtend bij onze relatie aan.
Het viel mij op hoe verzorgd alles er daar uitzag en ik genoot ervan. Want ik ben ook een pietje precies.
Opvallend was de zeer gastvriendelijke ontvangst en direct werd mij door een van de medewerkers al een kopje koffie aangeboden terwijl zijn collega zei: ‘U bent er vroeg bij!’. ‘Wat een positieve en aardige mensen’ dacht ik.
De aflevering verliep probleemloos en prima gehumeurd en dankbaar ging ik om half acht alweer op weg naar Alblasserdam. Mijn DKP (Doel Koers Planning) was om daar – rustig rijdend - om uiterlijk half tien (file bij Gorkum?) aan te komen, precies tijdens de pauze. Die kwam dan goed van pas.
Een kwartier later was ik Arnhem alweer door via het ‘bruisend Gelredome’ en had ik de heerlijke koffie nog in herinnering.
Steeds weer de ETA (verwachte aankomsttijd) berekenend (dat doe ik altijd) zag ik dat ik 9 uur ook zou kunnen halen want bij de kruising met de A-27 was het heel rustig dus gelijk even langs de firma POLSON op Industrieterrein Vinkenwaard rijden omdat ik daar nog een bestellinkje moest afhalen.
En toen gebeurde er in tien minuten tijd zoveel dat er een heel nieuw avontuur ontstond. Dat heb je soms (ik heb dat vaak). Een mini day changing event’.
Ik vat dat uurtje even samen.
Op de hoek van de Peugeot garage Mulder van het industrieterrein Vinkenwaard zag ik een oudere heer staan van rond de 75 jaar met een koffertje in zijn hand.
Ik dacht: ‘Die mijnheer heeft zeker zijn Peugeot naar de service gebracht en loopt nu weg’. Ik vond zijn uitstraling wel een beetje vreemd en twijfelde dus aan mijn gedachten.
Ik reed door, de hoek om naar Polson waar ik bij Tim binnenstapte. ‘Je bestelling is nog niet klaar; ik moet er nog aan gaan beginnen’.
Dat vond ik geen probleem want Polson is maar een paar kilometer van ons vandaan. Dus keerde ik Vito en aanhanger en reed dezelfde weg terug, weer langs garage Mulder.
Terwijl ik het kruispunt naderde zag ik dat de oudere heer - die ik ruim 10 minuten eerder ook al op dezelfde plek had zien staan - de weg overstak. Zijn vrouw stond al aan de kant van ‘de Kwikfit’.
Ik keek hem aan en voelde een heel merkwaardige energie en dacht: ‘Die man zit in de problemen’. Alsof je dat voelt. Grappig is dat, dat je zoiets vanuit de auto kunt voelen.
Omdat ik niet hard reed stopte ik, draaide het raampje open en vroeg:
‘Moet u ergens naartoe?
Ik kreeg een onsamenhangend antwoord: ‘Wij moeten naar de BUS’!
Ik: ‘Ik kan u wel even brengen naar de volgende bushalte. Die is vlakbij de Noordbrug’.
Nee, wij moeten niet naar DIE bus! Wij moeten naar de Capelsebrug!
Als u opstapt bij de Noordbrug kunt u gewoon met de bus naar Rotterdam.
Achter mijn auto stond inmiddels iemand te wachten dus deed ik de alarmknippers maar even aan.
Nee, wij moeten met de bus naar Parijs en die vertrekt om half tien en wacht geen minuut! Wij zijn hier uitgestapt uit de bus want die gaat niet meer verder omdat de Brienenoordbrug is afgesloten! Ik zag de paniek in zijn ogen. Zijn vrouw stond er sprakeloos bij.
Ik had die borden de dag ervoor gezien en ook van flinke files gehoord.
In een flits keek ik op het dashboardklokje van de Vito en zag staan: 09.00. Direct realiseerde ik mij dat deze mensen nooit meer met de gewone bus in Rotterdam zouden kunnen komen. Dus zei ik:
‘Ik bréng u wel even’
Ik stapte uit, deed de zijdeuren open en het echtpaar stapte in met hun rolkoffertjes en tassen.
Omdat ik wist dat het afkoppelen van de aanhanger bij Ritmeester op de Staalindustrieweg mijn kansen om binnen een half uur ‘de Capelsebrug te halen’ na omrijden via de hoofdrijbaan nog veel kleiner zouden maken besloot ik direct alles uit de kast te halen en direct zo vlot als maar kon maar wel zonder bekeuringen door te rijden.
Liever met aanhanger op tijd dan te laat zonder aanhanger want ik begreep inmiddels de situatie in hoofdlijnen. En stelde het echtpaar enkele vragen over het hoe en waarom.
‘Wij komen uit Nieuw Lekkerland, zijn om half acht met de bus vertrokken naar Rotterdam. Daar moeten wij op de Capelsebrug (metro) overstappen op de bus naar Parijs.’
Woont u dan in Parijs?
Nee, wij gaan op vakantie. Vier dagen!
Hoe komt u dan zo op het industrieterrein terecht?
De buschauffeur uit Lekkerland zei dat de Brienenoordbrug half is afgesloten en dus konden wij niet verder en zijn hier uitgestapt.
Een taxi?
Die kon niet meer op tijd komen.
En niemand is voor u gestopt?
Nee.
Ik merkte dat de heer – die achterin zat – rustiger werd omdat hij merkte dat wij toch al voortgang maakten en inmiddels op de A-16 waren aangekomen. Maar mevrouw was nog steeds in sprakeloze paniek. Ik snapte wel waarom: als je als 75-plussers met zijn tweetjes naar Parijs gaat en je lekkere vakantie voor de Brienenoordbrug ziet stranden op een industrieterrein raak je snel de kluts kwijt. Je ziet de Lichtstad als een zeepbel uit elkaar spatten! Ik begreep de omvang van het probleem onmiddellijk.
We gaan proberen om het voor u te halen.... als er geen file staat! Dan rijd ik over de Brienenoord, neem de afslag Zevenkamp, ga aan de andere kant de snelweg weer op en rijd bij de afslag Centrum eraf en dan naar Capelsebrug!
Ik voelde alleen maar twijfel naast mij. Sprakeloze twijfel.
Het verkeer voor de Brienenoord viel mee; ik mocht zelfs de vrachtwagenstrook gebruiken en om 09.12 uur reden wij de vijftigjarige Brienenoord over. De ‘parallelrijbaan’ was helemaal dicht (waarom noemen ze dat ding niet gewoon: de rechter rijstroken dacht ik nog).
Gelukkig vielen de paar minuten naar afslag Zevenkamp na de brug ook mee maar toch vroeg ik of de mevrouw (ik hoorde inmiddels dat het de familie Van den B. was) nog een ‘noodnummer’ van het reisbureau had. Want ik wilde dat nummer bellen omdat zij beiden geen werkend mobieltje bij zich hadden.
Het lukte de nerveuze mevrouw naast mij niet om rustig het nummer in Amsterdam op te lezen, zo gestresseerd was zij.
Mag ik de brief zelf even want 12 cijfers zijn teveel voor een telefoonnummer? vroeg ik, al rijdend en in minuten rekenend.
Kort daarna sprak ik, onder aan de afslag Zevenkamp de mevrouw van de busorganisatie uit Amsterdam en legde haar de situatie uit met de ‘dringende vraag’ dat de bus echt ZEKER vijf of tien minuten moest wachten op mevrouw en mijnheer van den B.
Ik kreeg de toezegging en wij reden terug. Er was geen file en zelfs het stoplicht onder aan de afslag centrum stond op groen, zonder ook maar één wagen ervoor.
Mevrouw van den B. zei:
‘Dat heeft u wel heel beslist geregeld!’
Tsja, als het paniek is moet je duidelijke orders geven! Ze moeten gewoon op u WACHTEN!
Dat moet je dan ook heel beslist aan zo’n telefoniste vragen.
Mevrouw van den B. wilde nog even mijn adres. Dat schreef ze op de reispapieren.
We reden zonder noemenswaardige auto’s voor ons door en ik zag de bordeauxrode OOSTENRIJK bus op het parkeerterrein Capelsebrug al staan; het was 09.26 uur.
Draaiend stopte ik precies voor de bus en stapte uit om aan een van de passagiers te vragen waar de bus naartoe ging.
‘London’ kreeg ik te horen.
Ik besloot het te controleren bij de chauffeur die om het hoekje een lijst aan het invullen was.
Gaat deze bus naar Parijs? Ik heb de familie Van den B. uit Nieuw Lekkerland bij mij. Zij moeten naar Parijs en ik heb erover gebeld!
Ja, de bus gaat naar Parijs maar in Hazeldonk moeten mevrouw en mijnheer Van den B. overstappen.
Hij lachte.
Ik wenkte hun beiden en binnen no time stonden ze blij naast de bus.
Half tien. Precies.
Zo, nu kan uw vakantie lekker beginnen en kunt u alle stress en zorgen achter u laten’ zei ik.
We laten nog van ons horen! Ze zwaaiden dankbaar en blij. Ik zag ze allebei stralen!
Blij startte ik de Vito.
Nu begreep ik waarom, liever waartoe alles gebeurd was, ook dat ik de Ingeving had gekregen om het klokje van de Vito exact in te stellen. Ik herkende de samenhang van de gebeurtenissen waarvoor ik God dankbaar ben.
Een gevoel van dankbaarheid overviel mij: een vakantie van twee lieve mensen ‘gered’.
Soms kan een uur het verschil maken. Anders gezegd: even kijken en stoppen.
Vlak na tienen was ik terug in Alblasserdam.
Donderdag 23 juli 2015
Willem Schulpen
06 22 33 75 17
Dinsdag 4 augustus 2015
Een stralende en warme dag. Ik geniet altijd van ZonDagen.
‘Er is bezoek voor u’ hoor ik van Henkjan.
Omdat ik geen afspraak in mijn agenda heb staan frons ik even mijn wenkbrauwen en denk na of ik niet iets vergeten heb?
Dat is niet het geval.
Onder aan de trap van het kantoor staan mevrouw en mijnheer Van den B. met een brede glimlach.
Ik loop naar beneden.
Wij drinken gezellig koffie.
Ik hoor hoe heerlijk hun Parijs-reis was. Het finish-weekend van de Tour de France.
Ze brengen een cadeau mee dat mij zeer verrast.
Een prachtige cadeauverpakking van Henri Bloem, Kwaliteitswijnen sinds 1833.
De prachtige cadeauverpakking van Henri Bloem
Tot in elk detail met zorg vorm-gegeven
De verpakking straalt al een en al kwaliteit uit!
De zorgvuldigheid van het ontwerp.
Het design.
Het gouden koordje van de sluiting.
Mijnheer Van den B. zegt: ‘Ik kom uit Den Haag, vandaar!’
Ik begrijp het. En ik begrijp de dank en de zorg die eruit spreekt.
‘Er zit ook nog een cadeaubon in’ zegt mevrouw Van den B.
Ik ben verbaasd over het gebaar.
Hoor bij de koffie nog dat mijnheer Van den B. bij de autodealer (waar ik toevallig klant ben)
naar binnen was gelopen om te vragen of zij misschien konden helpen.
Nee dus.
Dat stelt mij teleur. Als je toch ziet dat iemand in de problemen is geraakt
en je kunt met een halfuurtje zo veel helpen, waarom zeg je dan ‘Nee?’
Wat ben ik dankbaar dat ik zonder dat mij ook maar iets gevraagd werd ben gestopt,
het raampje opengedraaid heb en gevraagd: ‘Moet u misschien ergens naartoe?’
Een logische vraag lijkt mij als je een paar oudere mensen met een rolkoffertje
op een industreiterrein ziet staan met vraagtekens in hun ogen.
We verzinnen ‘Über’ maar onze zintuigen zien niet meer als iemand echt ergens naartoe moet.
Wij nemen afscheid en ik zet het mooie royal blue wijndoosje in mijn kantoor.
Sommige verrassingen moet je nog even een verrassing laten.
Net zoals vroeger de cadeautjes met Sinterklaas.
Tien dagen later maak ik het pakje voorzichtig open. En deze fles kwam eruit:
Cadeaubon en fles... die even van dichtbij gaan bekijken:
Ik ben er helemaal stil van.
Ik ben weer verbaasd.
De fles blijft vanzelfsprekend dicht tot - alweer - een bijzonder moment. Dat komt zeker.
En met de cadeaubon kunnen wij ook weer iets aparts doen!
Het leven is avontuurlijk. Tenminste als je ervoor openstaat.
Alblasserdam, 17 augustus 2015
En.... in week 37 van 2015 plaatste het weekblad MARGRIET in de rubriek onderstaande samenvatting over
TOEVAL BESTAAT NIET en '10 minuten':
(Geplaatst met toestemming van de Margriet redactie)
E: willem@ritmeester-bv.nl
M: 06 22 33 75 17