Staalindustrieweg 43
2952 AT Alblasserdam
Tel: 078 - 681 85 68
Fax: 078 - 693 36 68
Email: info@ritmeester-bv.nl
ZEEMANSHOOP MOTORREDDINGSBOOTAMELAND RESTAURATIE
De Zeemanshoop: een bijzonder verhaal
Woensdagavond 6 mei 2015 20.00 uur.
Ik bel Jaap Boersma mobiel om hem te melden dat wij op DKP (Doel Koers Planning) liggen voor het afmaken van de nieuwe blokroosters voor De Zeemanshoop.
Zijn stem klinkt van veraf en ik vraag hem waar hij is.
‘Ik vaar’
‘ Waar?’
‘Op het IJsselmeer’.
Omdat ik net met Vito en aanhanger naar Rotterdam ben geweest weet ik dat het flink waait buiten. Dus vraag ik – terwijl zijn stem verder weg klinkt -
‘Heb je wind 6 of meer?’
‘Zeven met uitschieters naar acht’
‘Zeil je of vaar je met de motorboot?’
‘Wij varen met de Neeltje Jacoba en zijn onderweg naar Zaandam, maar we gaan maar tot Stavoren. Even naar binnen en morgen verder’.
‘Je zult wel venijnige korte rotgolven hebben maar je boot, die moet ertegen kunnen!’
‘Zeker!’
Maar ik begrijp dat je liever even wacht in plaats van onnodig verder te boksen. Er is immers geen leven in gevaar. Het moet niet!
Ik vertel Jaap dat de blokroosters voor de Zeemanshoop – die in Zaandam ligt voor de laatste restauratiefase – bijna klaar zijn en wil even een paar afspraken maken over de aflevering. Want volgende week woensdag, 14 mei 2015 is er een grote reünie in Scheveningen en dan moet natuurlijk alles op tijd klaar zijn!
Ameland 1990
1990. In mijn gedachten ga ik een jaar of vijfentwintig terug. Toen vierden wij met alle familieleden het veertigjarig huwelijksfeest van mijn ouders op Ameland. En een van de hoogtepunten van dat bezoek was ‘de lancering van de paardenreddingsboot’ op Ameland. Ik kan het mij nog zó voor de geest halen! Die trekpaarden het water in en dan de reddingsboot die gelanceerd werd. Een prachtig gezicht; overdag; fris maar met veel zon. Mijn vader was een groot paardenliefhebber en met zijn vader had hij decennialang de rangering van alle grindwagons voor de Nederlandse Spoorwegen in Linne verzorgd. Tot de NS – ook toen al – een mini mini Fyra drama veroorzaakte door hun besluit om de paardentractie door Tracmobiles te vervangen. Dat was toen – ook - een fiasco. Geen enkel rekensom klopte en de paarden waren veel SnellerBeterSlimmer en goedkoper dan die Tracmobiles.
Maar: Leg dat maar eens aan een bureaumannetje uit. Die niet de praktijk kent. Toen ook al...
Ameland 1990: De paardenreddingsboot zien lanceren: Je denkt dan niet aan die ontelbare momenten dat het geen toeristische attractie was. Maar je beseft wel wat er allemaal gebeurd kan zijn. Moet zijn als je de verhalen leest.
In 1979 verdronken de paarden bij een lancering omdat ze in een wiel terechtkwamen en niet konden worden losgekoppeld. Wat ben ik dankbaar dat mijn vader dat niet heeft hoeven zien. Als ik daar aan denk keert mijn maag nu nog om. Zie: http://www.knrm.nl/waar-wij-zijn/reddingstations/ameland/historie/de-historie-van-het-reddingstation-van-ameland-6caaac
Die Ameland beelden, tot en met het eten bij Nobel en nog veel meer kwamen naar boven toen wij het verzoek kregen of wij konden meehelpen bij de laatste restauratiefase van de Zeemanshoop.
Nieuwe blokroosters!
Er moesten nieuwe blokroosters komen en wel snel. Want de reünie kwam naderbij en zulke zaken worden natuurlijk altijd in de laatste restauratiefase actueel als de kluslijsten eindeloos lijken en de tijd sneller tikt dan iedereen wil.
Toeval of niet is dat ik heel erg veel Passie heb voor blokroosters. Zou dat zulke vragen aantrekken vraag ik mij wel eens af?
Het contact met Jaap was bijzonder eilands: recht door zee en dus snel op het doel af. Typisch voor mensen die ook levens redden. Ik houd daar echt van en dus nam ik na een eerste inventarisatie direct contact op met onze vaste leverancier van teakhout: de firma Royal Boogaerdt in Krimpen aan den IJssel. Fred Verver van hun ‘dochter’ Van Ierssel in Etten Leur was bijzonder behulpzaam en wij beslisten samen dat wij voor een flinke sponsoring zouden zorgen voor dit unieke project.
Je zult maar een reddingsboot nodig hebben... En de historie van De Zeemanshoop had ik inmiddels gelezen en ook het Engelandvaarders-verhaal. (Zie daarvoor de link onder aan dit artikel).
We kwamen snel overeen. Vlotte besluiten.
Royal Boogaerdt: teakhout!
Ik ging dus direct zelf naar Krimpen dat vlakbij Kinderdijk en dus Alblasserdam ligt. Willem Ista is daar al jaren mijn vaste houtman omdat hij precies begrijpt wat ik wil. Ik ben namelijk een echte ‘zeikerd’ als het gaat om hout (dat komt uit mijn genen en mijn naam Schulpen). Willem begrijpt dat hout geen staal of zand is en dat je er dus met plezier naar moet kunnen kijken. Het moet dus allemaal MOOI zijn.
Samen zochten wij alle hout voor de blokroosters uit en ik ging weer met een tevreden gevoel de veerboot op en terug naar huis.
Vervolgens gingen Martin – onze blokroosterspecialist – en de collega’s van de CNC freesafdeling vlot en voortvarend aan het werk want er zat druk achter. Reddingsboten wachten niet en een reünie ook niet.
Ik volgde alle fasen van de vervaardiging met meer dan gewone aandacht. Dat doe ik meestal met alles wat er hier gebeurt en daarom ben je vaak 16 uur per dag bezig. Het kost weinig energie als je werk je Passie is.
Vanmiddag zag ik iets heel bijzonders: de sponningen aan de uiteinden van de roosterlatten werden er door Martin ingezaagd.
Ik kreeg een Ingeving en voor alle Ingevingen ben ik God heel erg dankbaar dus ook voor deze.
Want: Ik zag tientallen prachtige teak blokjes, klein, kleiner en kleinst liggen. Overal op, rond en onder de digitale formaatzaag.
IJsland 2001
En in een flits gingen mijn gedachten terug naar april 2001 toen wij met een team, onder leiding van Job – een van de alleraardigste mensen die ik tot nu toe heb ontmoet – Ijsland verkenden.
Wij reden rond op weg naar een vallei en kwamen in de buurt van Vík waarvan ik had gelezen dat het een van de mooiste stranden ter wereld (!) heeft.
In de Toyota Land Cruiser zat ik achterin en kon niet wachten om het te zien. ‘Eerst zien en dan geloven’ dacht ik. Maar ja: ik was al grappig verbaasd om bijvoorbeeld een piepklein baby-vulkaantje te zien in het landschap.
Wij kwamen er aan en ik had aangekondigd dat ik er wilde gaan zwemmen in zee. Want hoe kun je anders van een van de mooiste stranden in de wereld meer genieten dan er te gaan zwemmen?
Het poeierde van de wind en het was ergens rond de vier graden boven nul. April is nu eenmaal geen zomer en zeker niet in IJsland.
We liepen met onze speciaal ontvangen regenjassen tussen de huizenhoge zwarte rotsen door. Op de grond allemaal gitzwarte pebbles die door het eeuwenlange gebeuk prachtig waren rondgeschuurd.
Na een passage kwamen wij op het indrukwekkende en steil oplopende strand. De branding sloeg erop en was meer dan 3 meter hoog.
Zwemmen? Zelfmoord.
Maar wat ik wel zag waren de prachtige zwarte pebbles. Kletsnat.
Wij stonden er even stil en het geweld van de natuur, de rotsen en de golven maakte een indruk op ons allen.
Ik kreeg een Ingeving: pebbles verzamelen! Ik wilde er wel honderd meenemen, zo prachtig vond ik ze. En ik wilde iedereen van ons team van zo’n twintig mensen zo’n pebble cadeau doen als herinnering aan de weergaloze reis, de onvoorstelbare natuur, de heerlijke reis en aan de milde gever.
Ik maakte een zak van mijn regenjas en stopte die vol met natte keien. Een heerlijk moment. Nadat ik ze in de Land Cruiser had gelegd wilde ik – zonder zwembroek want er was toch niemand – zwemmen maar dan wel in een meer achter de rotsen waar het water erg stil was.
Mijn collega’s hadden daar geen bezwaar tegen maar vonden het niet nodig mij te volgen in de regen en vier graden kou. Ik had daar geen last van omdat ik een hele winter een koudetraining had gevolgd die onder andere bestond uit het dagelijks ijskoud douchen. Dus was dat de echte proeve van bekwaamheid. (Later leerde ik de capriolen van de IJsman kennen en die heb ik niet nagevolgd).
Het bad was onbeschrijflijk heerlijk. Ik heb vaak in allerlei baden gelegen. Je doet dat vaak als je voor Center Parcs werkt dus had ik vrijwel alle baden in alle parken uitgeprobeerd.
Tsja: dit was uniek omdat het erg hard waaide en kouder was boven het water dan onder water. Dus zwom ik lekker onder water en merkte de kou niet echt. Je moet alleen niet te lang willen blijven want niet allen Jantje maar ook je extremiteiten worden snel kouder en kleiner.
Ik liep terug naar de Land Cruiser en kreeg een handdoek aangereikt. Peter wilde nog een foto maken als bewijs dat ik echt gezwommen had! Ik liet mij door de keiharde wind doorblazen en stapte in. Vroeg aan Job om een lekker CD op te zetten en beleefde een heerlijk natuurmoment bij het werkelijk prachtige strand van Vík Bay. Inderdaad: top drie wereldwijd.
En de pebbles uitdelen? Dat deed ik later die avond in Hotel Borg in Reykjavik: In een prachtige champagnekoeler vol ijsblokjes en water mocht iedereen met de ogen dicht onder water voelen en er een pebble uithalen. Die kwamen er allemaal zwart uit maar na het opdrogen kregen ze de meest prachtige pastelkleuren: van graniet tot basalt... Een herinnering aan een schitterende reis die ik nog steeds koester.
Een teak blokje als Deel van de Zeemanshoop voor u!
En die flits - dat hele verhaal en nog veel meer dan ik u nu vertel - kwam in een milliseconde terug bij de formaatzaag toen ik geen pebbles zag maar... teak blokjes. Dat zijn dus allemaal ‘DELEN” van de Zeemanshoop dacht ik! En daar kunnen wij iets mee doen.
Want: er is nog meer geld nodig voor de restauratie. Maar liefst 75.000,00 Euro.
En mijn idee is nu: iedereen die het leuk vindt om ‘een stukje van de Zeemanshoop’ in huis of op kantoor te hebben mag zo’n klein teakblokje hebben.
En dan zouden Jaap en alle mensen die aan de restauratie van dit unieke maritiem erfgoed werken het fijn vinden als de ‘blokjes eigenaren’ er iets voor teruggeven: van een Euro tot....
Dat gebaar, dat geven bij uw blokje brengt dan geluk!
Maandag 11 mei 2015.
Het is alweer druk want deze twee weken rond Hemelvaart en Pinksteren zijn korte en gebroken weken. En over drie dagen is de reünie in Scheveningen van de Zeemanshoop.
Just in time zijn de blokroosters gereed. Na overleg met Jaap plannen wij maandag als leverdag in Zaandam.
De week begint schitterend en na het inladen van de blokroosters zet ik met de Vito koers naar Zaandam, naar de Kramer’s scheepswerf. (Zie www.kramervof.nl) Het afgelopen weekend heb ik mij flink ‘ingelezen’ en sta versteld van de maritieme historie van dit bedrijf. Ik weet nog niet dat mijn verwachtingen ver overtroffen worden.
Zonder file bereik ik Zaandam en de werf ligt op een schitterend schiereiland. Voor de werf ruik ik de cacaogeur al van verre. Als je zoals ik van chocolade houdt is dat heel prettig. Ik rijd het pad naar de werf op en sta pardoes aan de kade waar de Zeemanshoop ligt. De lucht is blauw; de wind blaast uit het Zuiden en het is ruim 22 graden.
Heerlijk restauratieweer! En terwijl ik uitstap zie ik Jaap intensief bezig met het schilderwerk en Niels Mulder (van Nimos motoren) is er ook. En de monteur Klaas Sinnema in de machinekamer.
Klaas Sinnema achter de Kromhout motor!
Ik sta even heel stil bij het zien van het het schip en probeer mij – zo vlak na 5 mei – voor te stellen hoe de situatie 75 jaar geleden was toen de Zeemanshoop een aantal oorlogsvluchtelingen naar Engeland bracht.
Want: Woensdag 14 mei is de reünie in Scheveningen!
Lees even: http://www.neeltjejacoba.nl/artikel-den-haag-centraal/
Er moet nog heel veel gebeuren maar het weer is opperbest dus de stemming ook. En van de aktielijst kan tenminste een punt worden afgevinkt: ‘Leveren van op maat gemaakte teakhouten blokroosters voor de stuurkuip’. Dat is een heleboel werk minder!
Kramer’s Maritieme Motor Schatkist
Ik heb stroopwafels voor bij de koffie meegebracht en wacht rustig af tot er een pauze genomen wordt. Intussen kijk ik even rond bij Kramer en geniet van alle maritiem verleden dat er ligt.
Meer foto's volgen...
Als ik even ‘boven mag kijken’ van een van de aardige mekaniekers sta ik met open mond: het lijkt hier wel een museum met al die motoren van merken die ik uit de vele artikelen in de bladen herken! Heerlijke ‘ploffers’! Ze genieten hier van hun rustige oude dag. En overal, werkelijk overal liggen onderdelen, duizenden... Maar je zult maar net op zoek zijn naar dat ene ontbrekende deel dat je hier kunt vinden.
Kramer: 95 jaar historie en evenzoveel jaar verzamelen. Een bezoek waard.
Sponsors gezocht! U dus!
Net zoals Japanners dat ervaren voel ik ook een bezieling in voorwerpen en nu ik bij de Zeemanshoop sta besef ik pas goed wat er 75 jaar geleden gebeurd is.
De geschiedenis herhaalt zich: het dagelijks beeld van vluchtelingenboten op de Middellandse Zee gebeurde 75 jaar geleden met de Zeemanshoop in Scheveningen toen meer dan veertig mensen ermee naar Engeland vluchtten. Het verhaal leest u in de restauratiebrochure.
Nu is er dus nog geld nodig voor de restauratie en u kunt meedoen.
Hoe? (zie alle gegevens in de folder op onderstaande link***.
- Maak uw bijdrage - klein of groot – over op de bankrekening van de Stichting
- Stuur de link en deze email door aan al uw vrienden, zeilers, motorbootvaarders, collega’s, ondernemers.... en vraag hun om 1) en 2) te doen.
- Dank, dank, dank! Ook namens de Zeemanshoop!
En als u op Ameland bent: ga kijken en vaar mee! Voor een nette bijdrage mag u een tochtje meevaren en als bedrijf: bij een flinke donatie organiseert Jaap Boersma (telefoon: 06 51 013 737) en de vrijwilligers iets speciaals voor u.
Vanzelfsprekend bent u ook op woensdag 14 mei van harte welkom in Scheveningen (Visserijhaven).
Alblasserdam, 11 mei 2015
Willem Schulpen
Lees ook:
***
http://www.oudereddingsglorie.nl/cms/wp-content/uploads/2015/03/zeemanshoop_folder_restauratie2015.pdf
Uw bijdrage is ook nog eens fiscaal aftrekbaar! Want de stichting Neeltje Jacoba 1929 is een ANBI
(Algemeen Nut Beogende Instelling)
Sponsoren:
Uw naam:
Royal Boogaerdt BV
Dorpsstraat 88
2931 AG Krimpen aan de Lek
T: 0180 551 552
Van Ierssel Houtimport BV
Nijverheidsweg 1
4879 AP Etten Leur
Contact: Fred Verver
T: 076 503 6500
Ritmeester BV, Alblasserdam
Willem Schulpen
T: +31 78 681 85 68