BLOKLIJST VOOR FOTO'S EN ANSICHTKAARTEN

 

 
De BLOKLIJST: het verhaal.
 
Als kind kreeg ik al snel belangstelling voor fotografie en met het Agfa-fototoestel van mijn moeder begon ik de realiteit voorzichtig vast te leggen. Het zat in een mooie leren tas en ik was er erg voorzichtig mee! In het schoentje paste de flitser. En een kleurenfoto kostte per stuk een week zakgeld dus ik maakte er niet teveel...
 
Het gaf mij een groeiend gevoel voor kijken, zien en herkennen, doorgronden. En voor kleuren en verhoudingen. Dat is een talent dat mij elke dag van pas komt en plezier schenkt. ‘Het fotoboek’ van Dick Boeren alle opvolgers die ik kocht en bijna van buiten leerde waren dan ook belangrijke inspiratie- en leerbronnen.
 
Foto’s werden meestal ingeplakt in Henzo albums. En de allermooiste gingen in een lijstje met een ‘passe partout’. De meest kostbare waren de zilveren fotolijstjes; heel sierlijk. Die kon ik toen nog niet betalen. De familiefoto’s stonden erin, niet mijn natuurfoto’s...
 
Bij Ritmeester BV is de afvalbak een van mijn belangrijkste inspiratiebronnen. Ik kijk er altijd in en het is een ware ‘Fundgrube’ voor ideetjes die langzaam rijpen. Afval bestaat in mijn gedachten dan ook niet; het zijn immers ‘restjes’ van hout dat over is, te lang was, is afgezaagd of afgekort en zo meer. Daarmee is het net zo mooi als het ‘oorspronkelijke hout’. Vooral rondom onze CNC freesmachines zie je de wonderlijkste soorten resthout ontstaan. ‘Daar kun je iets mee’ is mijn gedachte steeds. Net zoals restjes in de keuken vaak net zo lekker smaken.
Ik vond het in ieder geval heerlijk als kind om de nog warme puddingpan uit te likken door lekker met mijn vingers langs de wanden te strijken en die vingers dan in de mond te stoppen. Daar kan geen lepel tegenop!
 
De afvalbak is voor mij dan ook de puddingpan en er liggen vaak ongelooflijk mooie stukjes resthout in. Ik kan er dan ook niet van afblijven! Zo hadden wij een tijd geleden een serie heel speciale meubels gemaakt. Rietveld banken. En niet zomaar een Rietveld bank... Gerrit Rietveld heeft in 1959 een speciale bank ontworpen voor de Calvé-fabriek in Delft (pindakaas...mmmm!) en kleinzoon Egbert Rietveld kwam op een dag met een hele serie rvs frames aanzetten. Wij mochten deze voorzien van ‘het hout’ en dat moest natuurlijk van de allerbeste kwaliteit & FSC zijn.
 
Dus gingen Henk Ritmeester en ik op stap naar Precious Woods (prachtige naam vind ik dat, zeker in de tijd van sustainability) en zochten er schitterende Cumaru delen uit. Tot dat moment hadden wij die voor mij vrij onbekende houtsoort nog niet verwerkt. Het bleek erg mooi, zeer duurzaam en ook heel hard en dus lastig te bewerken. Maar met de goede machines en dito handen is dat hier nooit een probleem. Dus er kwamen Rietveld banken, Meesterwerken in Hout tevoorschijn en gelukkig kon ik er tientallen keren naar kijken. Omdat ik al meer dan 35 jaar een héle grote fan van Rietveld ben is dat iedere keer een feest. Alsof je in een griesmeelpuddingpan woont (dat was vroeger naast gekookte rijst mijn favoriete toetje). Daran kann ich mich nicht sattsehen...oder sattessen natürlich...
 
Ik zag in de ‘afvalbak’ op een avond een stukje Cumaru resthout van een centimeter of tien liggen. Schuin gezaagd; het bleek van een leuning van een van de Rietveld banken te zijn. Ik herkende het. 
Het lag heel stilletjes zonder te praten in de afvalbak maar keek mij wel aan toen mijn ogen over al dat mooie hout gleden...
 
 
 
Bovenstaand stukje lag er dus in, maar zonder die zwarte lijntjes erop. En natuurlijk praatte het niet echt. Maar: ik ben altijd kind gebleven en wilde het niet zomaar in de open haard laten verdwijnen!
 
Dus: Dat was voor mij natuurlijk direct aanleiding om het er weer uit te halen (resthout kun je recyclen, zeker in je gedachten) en ik zette het boven op de kast in het kantoor naast de copieermachine zodat ik er vaker naar kon kijken. Het stond er prachtig, een beetje schuin-eigenwijs. Alsof het naar mij keek! Dus ik liet mijn inspiratie de vrije loop.
 
Omdat het een beetje schuin stond leek het wel alsof het mijn aankeek, tegen mij praatte. Net zoals een eigenwijze boom die tegen je zegt: ‘Dit is mijn plek en ik kijk naar jou, ik kijk van bovenaf naar jou’ als je eronderdoor loopt. Ik dacht aan de lange reis die het hout uit Zuid Amerika had gemaakt en nu stond een stukje van die boom op mijn kast. Naar mij en mijn drukke werk te kijken. Soms keek ik er dagenlang niet naar en dan nam ik het weer in de hand en voelde het prachtige hout. Ruiken deed het niet zo erg, niet zo als bijvoorbeeld het oerwoudachtige teakhout.
 
Richard Mes is onze lijstenmaker en hij heeft een lange opleiding en dito ervaring achter de rug rond het inlijsten van kunstwerken en nog meer. ‘Inlijstingen’ en ‘omlijstingen’ kennen vele vormen. Een ‘fotolijstje’ is veelal rechtoekig en bestaat dan ook uit vier delen die aan elkaar worden gezet.
 
Met eenvoudige fotolijstjes is in Nederland weinig eer meer mee te behalen omdat ze vrijwel zonder uitzondering uit lage lonen landen komen. Je ziet ze tegenwoordig bij de bouwmarkten voor 10 Euro of minder. Dus kun je die niet of nauwelijks meer rendabel maken in het Westen. Dat zou een snelle reis naar faillissement betekenen.
 
Ik had dan ook al eens een gesprek gehad met Richard over mijn gedachten rond fotolijstjes. ‘Dat moeten we dus ook SBS ofwel SnellerBeterSlimmer doen dan in die lage lonen landen’, was en is mijn gedachte.
 
 
 
SBS: Je moet een foto kunnen inlijsten zonder dat je al die tientallen handelingen (en dus arbeidskosten...) hoeft te doen. En vanwege mijn grote liefde voor onze high tech afdeling dacht ik aan CNC freeswerk om zo een fotolijstje te maken. Met lagere arbeidskosten dus.
 
Op een zaterdag keek ik door die ‘bril’ naar het stukje hout op de kast, pakte het vast en tekende er in die gedachten van een fotolijstje twee lijntjes op. Boven en beneden had ik dus al het ‘lijstje’ en toen was de stap naar het uitfrezen ervan niet meer ver. Ik tekende met de viltstift dus een sponning aan de zijkant en het fotolijstje was geboren uit een stukje resthout...
 
 
Toen Erica de Bruin van Precious Woods ons een tijdje later een aanvraag stuurde voor relatiegeschenken was dit fotolijstje natuurlijk een van onze voorstellen. Carolien Laro kan beter presentatieschetsjes maken dan ik dus zij maakte een mooie schets en we stuurden het naar Erica.
 
 
Haar reactie was direct positief en er kwam een prachtig balkje Jatobá (alleen de naam al...het zou zo een sportwagen kunnen zijn) aan voor de proefjes.
 
Er waren al een paar proefjes in Abachi gemaakt en er kwam een speciale freesbeitel. En toen de echte Jatobá proefjes. Die werden gemaakt en Erica kwam op bezoek om ze te keuren, met een glimlach en een positief resultaat! Diezelfde ochtend vroeg Carolien heel bescheiden: ‘Heb je al een naam bedacht voor het fotolijstje?’ ‘Nee’ zei ik want daar had ik nog helemaal niet over nagedacht. En ik realiseerde mij dat het fotolijstje nog een beetje in haar of zijn hemdje stond, zo zonder naam. Ik voelde mij een beetje tekortschieten, ook al duurde dat gevoel maar een seconde.
 
‘Jij dan wel?’ vroeg ik. ‘Ja’antwoordde ze, ‘Wat vind je van de Bloklijst’?
 
Ik herkende onmiddellijk haar gedachte want eerder hadden wij de Blokklok gemaakt voor Precious Woods en dat is sinds haar ontstaan dan ook mijn lievelingsklok geworden omdat deze klok niet alleen de huidige tijd in uren en minuten aangeeft maar ook de verleden tijd laat zien in de jaarringen van het hout waarvan ze is gemaakt. Zo bescheiden maar toch ook zo uniek...
 
‘De Bloklijst’ dus. Een prachtige naam voor een innovatief fotolijstje dat u zowel de door u gekozen foto alsook ‘the beauty of Jatobá laat zien uit de schatkamer van Precious Woods.
 
Zo maken wij ook voor u een BLOKLIJST, indien gewenst in een unieke variatie waarbij de houtsoort prachtig tot uiting komt.
 
Voor informatie:
 
E: willem@ritmeester-bv.nl
T: +31 6 22 33 75 17
 
 
 
 
 
 
 
 

Klik hier om terug te gaan