BOEKENLEGGERS, BOOKMARKS, BUCHZEICHEN

We have designed and created a very special Bookmark in a combination of different kinds of wood and hylite or another metal you like (brass, stainless steel, silver, gold...) These precious little jewels are a pleasure to every dedicated reader.

Pictures (below) explain a lot but not the background...

Please contact us via telephone or email when you are interested in this design or if you wish a custom made bookmark. Also as a present or 'for sale' purposes.

Boeken en Boekenleggers Willem Schulpen

Boeken zijn al sinds ik ongeveer vijf jaar oud was een van de meest intrigerende objecten voor mij die mensen hebben gemaakt.

Als kind probeerde ik zelf te leren lezen in boeken die op zolder lagen. Ik denk dat die boeken van mijn tante geweest waren. Ze was inmiddels verhuisd maar een deel van haar boeken niet omdat wij ze op de speelzolder gevonden hadden. Mijn tweelingbroertje en ik haalden ze uit de houten laden van een lichtgroen geverfde houten commode. (Die moet zonder verf erg mooi geweest zijn want als ik in mijn geheugen terugkijk zie ik dat het heel donker eikenhout was). Ik weet nog dat ik al die kleine lettertjes erg geheimzinnig vond, alsof het een code was van vreemden. Van buitenaardse wezens. Maar ik wilde het wel snappen, begrijpen. (Ik probeerde het dus, net zoals onze middelste zoon bijna veertig jaar later zich zelf leerde schaken. Alleen en zonder hulp (ik kan het niet, dus kon het ook niet uitleggen) op de computer, in het Engels, toen hij 8 jaar was. Het is hem gelukt. Ik was geschokt. ‘De historie herhaalt zich’ dacht ik).

Ook staat mij nog bij dat ik het van mezelf niet kon begrijpen dat ik niet al die tekens, niet alles direct snapte. Het gaf me een beklemmend gevoel dat ik het niet kon omvatten. Alsof je als doofstom kind in een praatcafé terechtkomt. We leerden onszelf dus een beetje lezen en letters als de ‘Q’ kende ik niet. Ik herkende ze ook niet. Dus toen wij onze speelgoedjes in een sigarenkist van het merk Velasques deden (er stonden mooie zegels in van zilver, rood en goud) maakten wij er zelf op goed geluk ‘Velasaus’ van want dat klonk mooier. Niemand die mij daarop corrigeerde en ik wilde dat ook niet. Voor mij is het altijd Velasaus gebleven want dat had ik er zelf van gemaakt.

De vrachtwagens van ‘Van Gend & Loos’ die op het parkeerterrein van oma en opa’s wegrestaurant stonden heetten voor ons gewoon: ‘Van Gend is Loos’. Dat vonden wij wel een logische verklaring, want wij zagen die vrachtwagens almaar heen en weer rijden en als vijfjarig kind, dat net naast de Duitse grens is geboren ist ja immer viel Los…. En Van Gend war ja auch ganz tüchtig los….

Boeken speelden dus al vroeg een belangrijke rol in mijn leven. En vroeger las ik boeken één voor één uit. Honderden achter elkaar, in een onafzienbare stroom. Dan heb je bijna geen (of hoogstens één) boekenlegger nodig. Zeker wanneer je dag na dag door het boek leest.

Mijn oudste broer maakte het later nog een beetje bonter. Als kind van 10 had hij al een boekenkast met biologieboeken waar ik bijna jaloers op was. Zo mooi. Oma en opa waren erg gul voor hem. Hij kreeg dus de meest schitterende en kostbare boeken cadeau van zijn grootouders en tantes. Omdat hij tijdens zijn Amsterdamse studententijd bij een uitgeverij werkte (dat leek mij bijna het walhalla) was zijn appartement net een Engelse mini-bibliotheek. ‘Alle verzamelde werken’ van Russische schrijvers als Nabokov of Dostojevski maar ook Simon Vestdijk en Jan Wolkers kon je er vinden in Lundia stellingen. Die waren toen erg ‘in de mode’. Af en toe vroeg ik mij af of de houten vloer wel het gigantische gewicht van al die boeken kon dragen want als je een beetje door je knieën veerde bewoog de hele vloer. Gelukkig is er nooit iets gebeurd.

Te veel boeken vind ik nu, vele jaren later op de en of andere manier wurgend. Ik heb dan zoiets als ‘Die moet ik nog lezen’ en zeker wanneer je ziet dat je nog voor 10 jaar boeken in voorraad hebt… wordt het een klein probleem. Want wat als je het niet haalt? Als je zoals Boudewijn Büch niet die eilanden kunt bezoeken die nog op je verlanglijstje staan? Wat dan? Hoe ga je daarmee om?

Ik laat dat dus los in de gedachte: alles kan, niets moet.

Sindsdien haal ik boeken die ik niet echt wil bewaren in de bibliotheek of ruim ze na lezen direct weer op. Zo heb ik bijna al mijn (vaak heel mooie) boeken weggedaan of beter gezegd: doorgegeven omdat ik niet met duizenden boeken als een Boudewijn Büch om me heen wil leven. Dat beperkt je horizon en je wordt steeds verder ‘ingepakt’ door je eigen geschiedenis en verleden.

Openheid en open staan voor nieuwe indrukken, vrij zijn dus. Dat herken ik ook bij Henk de Velde die ‘los’ wil zijn van alle ballast. Ook dat is een deel van de ultieme vrijheid die zoveel mensen moeten of willen missen (ze denken dat ‘spullen’ veiligheid en zekerheid brengen…)

Maar: ik blijf lezen en vaak ook in verschillende boeken, die ik ‘simultaan’ lees. Dan heb je wel een of meerdere boekenleggers nodig om even als geheugensteuntje te kunnen dienen.

Zo had ik ook al voor mijzelf een paar innovatieve boekenmolens naar eigen ontwerp laten maken omdat ik aleen een stilstaande boekenkast iets te saai vind. Te statisch. Te simpel.

Een ‘standaard’ boekenlegger is aan mij dus ook niet besteed. Het moet wel in mijn aard passen. En ze moeten niet hetzelfde zijn… omdat ook geen enkel boek hetzelfde is.

Als kind trof ik al verschillende boekenleggers aan in de boeken van mijn tante. Een leren exemplaar uit Afrika (het leek mij achteraf Marokko); een heel kunstig opengewerkt geschept papieren exemplaar. Die was zo mooi dat ik dacht dat hij van de Paus kwam omdat hij net leek op de sjerpen van een priesterkazuifel. Dat wekte mijn interesse voor zulke ‘geheugensteuntjes’.

Dus kocht ik een jaar of vijftien geleden een schitterende boekenlegger, mijn eerste na de boekenlegger die ik ooit aantrof in een boek van mijn tante.

Die schitterende boekenlegger - zomaar tegengekomen en gekocht - is sindsdien mijn favoriet geweest. Een paar jaar geleden heb ik nog eenzelfde exemplaar gekocht als cadeau voor Job na onze aankomst n Cannes toen we een van onze studiereizen maakten met het bedrijfsteam. Van Job had ik al vaker intrigerende boeken gekregen en dus leek mij als kleine blijk van dank een boekenlegger een aardige geste.

Tot op dat moment had ik mij echter nog nooit beziggehouden met een eigen ontwerp voor een boekenlegger. Andere items waren wel al aan bod geweest.

De Volvo Ocean Race van 2005 tot 2006 inspireerde mij tot het maken van de lichtste en sterkste boekenlegger ter wereld (….). Een boekenlegger van carbon. Dat idee speelde al een hele tijd door mijn hoofd, ook al omdat ik erg van zeilen houd. Toen ik André Vermeulen, de directeur van koolstof mastenmaker Hall Spars op de watersportexpositie BOOT Düsseldorf tegenkwam legde ik mijn wens uit en vroeg hem om een stukje carbon. Dit stuurde hij mij later met een vriendelijke brief toe. Hieruit ontstond dus ‘De Carbon Boekenlegger’ voor de echte boekenwurmende watersporters.

De Angelim Rajado Boekenlegger

Een tijdlang gebeurde er niets op het terrein van de boekenleggers. Ik was er totaal niet mee bezig. Tot het moment dat wij eind 2010 voor een opdrachtgever een groot aantal houten USB-sticks maakte van de mooiste FSC-houtsoorten uit Brazilië.

Van deze miniatuur meesterwerkjes bleven kleine reststukjes prachtig hout over met de meest tropische namen die mij aan verre vakanties deden herinneren.

Ze belandden zonder dat ik het wist in de ‘massief hout afvalbak’. En omdat ze klein waren kwamen ze op de bodem van de grote bak terecht. Ze vielen gewoon door de grote reststukken heen.

Ik heb altijd een hekel aan het woord afval gehad want dat klinkt zo naar. Als je het woord splitst in af en val is het al aangenamer. Het woord ‘afvalhout’ vermijd ik dan ook altijd. Ik spreek liever over resthout.

Resthout wordt zoveel mogelijk ‘hergebruikt’ en het is mijn grootste persoonlijke uitdaging om van dat ‘afval’ iets zo mooi mogelijks te maken. Natuurlijk lukt dat vaak niet. ‘Resthout’ sorteer ik vaak nog uit en wij hebben er zelfs een tehuis voor gehandicapten blij mee gemaakt: zij maken er zonder de tijdsdruk van een commercieel bedrijf nog prachtige windgongen, vogelhuisjes en andere kunstwerkjes van.

En als Arno Bexkens langskomt is er voor hem altijd hout te vinden. Arno is een prefectionist in maqueterie en hij maakt de meest schitterende objecten en gebruiksvoorwerpen met inlegwerk die mij elke dag blijdschap schenken door de passie en het vakmanschap waarmee ze zijn gemaakt. Alle bezoekers valt het op, zeker als ze iets langer kijken.

Zo is onze resthoutbak een interessante ‘Fundgrube’ voor veel houtliefhebbers.

Het overige hout verdwijnt dan vaak naar open haarden en houtkachels en de mensen die het ophalen zijn meestal heel prettige en aangename ‘stokers’. Een van de mensen die altijd veel plezier beleeft aan het ‘haardhout’ is Cor Ardesch. Hij is de ‘stadsorganist’ van Dordrecht en via al die soms te toevallige ontmoetingen hebben wij weer heel veel schitterende orgelmuziek mogen beleven....

En soms gebeurt er ook iets anders.

Op een dag kwam er een nieuwe stookhout-liefhebber; een meer onprettig en hebberig mens. Hij vroeg al direct wanneer hij de volgende keer kon komen halen nog voordat de grote bak leeg was en hij zijn combi had volgeladen met prachtig stookhout. Ik kreeg er een onaangenaam gevoel bij. En bij het terugrijden van de grote houtbak zag ik dat hij honderden reststukjes had laten liggen...De restjes van de USB houdertjes.

‘Zeker teveel werk om te bukken’ was mijn eerste reactie. Maar ik keek even verder en dacht: ‘Daar ga ik iets moois van maken!’ want de stukjes waren niet alleen prachtig in hun kleuren maar ook al helemaal gemachineerd dus haaks, recht en ik herkende er een prachtige verhouding in.

Ik liep naar de kantine en daarna naar mijn kantoor en mijn aandacht viel op de zilveren boekenlegger. ‘De combinatie’ van hout en zilver’ dacht ik en het idee was geboren: met een simpele zaagsnede en een haaks geplaatst zilveren plaatje zou ik van die honderden houten reststukjes iets prachtigs kunnen maken!

Ik bepaalde de lengte en breedte verhouding van het benodigde zilverplaatje want de verhoudingen moeten wel kloppen en spannend blijven. Niet grof of lomp maar sierlijk, elegant, een beetje vrouwelijk en vooral in balans.

In Schoonhoven bestelde ik dus een paar van deze proefstukjes zilver die snel kwamen. En van de Muiracatiara en Angelim Rajado maakte Carolien Laro op mijn aanwijzing vlot twee prachtige boekenleggers en ik wist meteen: dit zijn allemaal de juiste maten, tot en met de diepte van de inzaging; net niet in het midden!

Er ontbrak nog iets aan de boekenleggers: het ‘keurmerk’. Immers: op elk zilveren voorwerp staan een of meer stempels die het gehalte en overige informatie aangeven. Via het www vond ik de waarborg in Gouda en zij zorgden voor de keurstempels op de juiste plaats die ik had uitgekozen.

En ook hiermee waren we dus niet klaar. Want met de komst van Dion, Jesse en Marcel, een drietal stagiairs van CSG ‘De Lage Waard’ uit Papendrecht maakten wij deze boekenleggers ook in Hylite: een composiet materiaal van twee lagen aluminium met daartussen polypropyleen. Dit hightech materiaal wordt veel gebruikt in de automobielindustrie, onder andere voor motorkappen: licht, geluiddempend en isolerend. Wij passen het ook toe in jacht- en scheepsinterieurs.

En omdat er ook hier ‘restmaterialen’ waren bleek dit een ideaal leerproject te zijn voor deze jonge en enthousiaste vakmensen.

Op de foto ziet u onderaan de verschillende stukjes hout en de hylite plaatjes. Mid-voor is aan de bovenzijde de dunne laag polypropyleen tussen de twee aluminium zijkanten te zien. Buigzaam, isolerend en een high tech composiet materiaal.

Het lijkt eenvoudig om zo’n boekenlegger met de hand te maken maar dat is het niet. Er zijn vele tientallen (!) handelingen nodig per stuk om dit resultaat te bereiken.

En daarmee kunnen leerlingen dus zowel hun handvaardigheid oefenen alsook ervaring opdoen met precisiewerk.

Prachtige houtsoorten: Muiracatiara, Teak, Alaska Yellow Cedar en vele andere... Aan U de keuze!

Ook hier hield onze passie niet op. Want: maken is één en verkopen is twee...! Omdat wij als leerbedrijf veel inzet tonen om jonge mensen op te leiden kregen enkele stagiair(e)s de opdracht deze boekenleggers te gaan verkopen.

Zij moesten dus een plan maken en daarmee aan de slag. Om zo het geleerde op hun MBO-opleiding in de ‘weerbarstige praktijk’ te brengen.

Daarmee krijgt dit kleine project alweer een nieuwe dimensie. En dat is geheel in overeenstemming met de bezieling van Marcel Ritmeester, de oprichter van ons bedrijf: ‘Haal er elke dag uit wat er inzit’ ofwel: Benut je Talenten op een positieve manier.

Wij wensen u veel leesplezier!

(Enkele foto's: zie onderstaand)

Small parts of various kinds of wood are used. Nothing is 'thrown away'

and our trainees can improve their skills in various ways! Walnu, ash, mahogany, cedar, oak, angelim rajado, beech, wenge... and many other little parts are used.