Staalindustrieweg 43
2952 AT Alblasserdam
Tel: 078 - 681 85 68
Fax: 078 - 693 36 68
Email: info@ritmeester-bv.nl
MAROKKO, EEN JAAR NA DE AARDBEVING
MAROKKO, 9 september 2024, een jaar na de aardbeving.
Gisteren, zondag mailde ik aan Eva Jinek:
Een goede zondag middag vanuit Alblasserdam,
Omdat ik geen email adres kan vinden van de redactie van Eva Jinek’s programma
Probeer ik mijn email aan Eva via deze weg te sturen.
Dank u wel voor uw hulp om mijn email aan Eva te mailen!
Goedemiddag beste, lieve Eva,
Er is iemand die jou nodig heeft.
Ons nodig heeft.
Ik zag het volgende filmpje op NOS:
Vergeten…!
Ik hoor (lees): (Vanaf 2 minuut 30):
In het dorp Ida Ou Blal *** woont de 63-jarige Allal Ait Bouloujour met zijn gezin nog in een zelfgemaakte tent. Iets verderop staat zijn huis. Zijn leven was voor de aardbeving al niet makkelijk. Hij is geboren met een lichamelijke beperking en zijn kansen op de arbeidsmarkt waren nihil. Toch kon hij genoeg geld bij elkaar brengen om een huis te bouwen door allerlei verschillende klusjes te doen in het dorp.
"Ik heb er veertien jaar over gedaan. Steen voor steen. Zoals je kan zien was het nog niet af." Het grijzen bakstenen huis staat op instorten. Op de dag van de aardbeving is hij gered door zijn zoon. "Het is allemaal in handen van God geweest dat ik het heb overleefd." Sinds de aardbeving manifesteert Bouloujour zich als actievoerder en schrijft hij regelmatig brieven naar de overheid. Een antwoord heeft hij tot op heden nog niet gekregen.
I T H I T M E L I K E A R O C K !
Echt Eva, ik was en ben er helemaal ondersteboven en verdrietig van. Zeker als ik dat mannetje zie ‘lopen’ en zijn verdriet voel!
Eva, ruim 45 jaar geleden heb ik er vier jaar – geen veertien jaar - over gedaan om mijn eerste huis te bouwen. De hypotheekrente was toen 12,75 % (!!). Ik was (en ben) niet gehandicapt en het was een lange, zware reis naast mijn baan maar God zij Dank heb ik dat gered. Dankbaar.
Veertien jaar en dan gehandicapt… het is onvoorstelbaar en ik kan mijn tranen nauwelijks binnenhouden! Het beeld van die lieve man die nu in een tent woont blijft bij mij terugkomen. Ik woon in een eigen huis, heb AOW en pensioen. De winkels lekker makkelijk naast de deur en dan hoor je zoiets (naast alle verschrikkelijke, verstikkende ellende uit Gaza, Oekraeïne). Wat een ellende!
Vergeten! Ze zijn vergeten….
Hebben wij Nederlanders die mensen ALLEMAAL vergeten???
Ik lees verder:
Ondanks zijn strijdbaarheid is het voor Bouloujour moeilijk om zich niet te verliezen in zijn boosheid en teleurstelling. "Ik voel de diepe oneerlijkheid en onrechtvaardigheid in dit land, in elke betekenis van het woord. Het voelt alsof ik hier geen waarde of gewicht heb."
Welnu: ik vroeg en vraag mij af: waar is de Marokkaanse gemeenschap? Daar en in Nederland? Waarom wordt deze lieve familie (en vele anderen) niet geholpen??
Ik zoek de correspondente op die de reportage gemaakt heeft: Samira Jadir en stuur haar een berichtje via LinkedIn. Vertrouw erop dat zij reageert.
Want: deze mensen moeten geholpen worden…! Allal moet geholpen worden…al ga ik LOPEND NAAR MAROKKO!
‘Alle mensen in Ida Ou Blal uit de tenten’!
Wil je meehelpen? ALSJEBLIEFT?
Met vriendelijke groet, fijne zondag!
En vanochtend, Maandag 9 september:
Deze email stuur ik aan meerdere mensen en post ik ook op mijn LinkedIn profiel opdat zoveel mogelijk lezers kunnen helpen want dat is erg nodig!
Samira: Ik zou het enorm waarderen als je deze email voor het hele dorpje Ida Ou Blal zou willen vertalen! Dan weet het hele dorp dat ik hun niet in de steek zal laten! Dat beloof ik!
Maandagochtend 9 september 2024 heel vroeg in de morgen
Dag beste Samira, goedemorgen,
Om kwart voor drie vanochtend werd ik wakker en kon niet meer slapen.
Ik dacht aan de mensen in Ida Ou Blal.
Hoe zou het daar zijn?
Gisteren had ik al gekeken hoe ik er zou kunnen komen. Per vliegtuig via Agadir. Of toch met de auto; een heel lange reis.
Precies een jaar geleden was deze ochtend in Marokko de ochtend na de ramp. Disaster!
Hier was het gisteren nog erg warm maar koudere dagen komen eraan.
Hou zou de nacht in de bergen van Ida Ou Blal zijn? Vast veel kouder dan hier.
En een tentdoek houdt ook geen warmte vast. Herfst en winter komen eraan.
Ik dacht na en vroeg mij af waarom jouw reportage mij zo enorm diep geraakt heeft?
Er is geen enkele reportage van de afgelopen jaren die mijn Ziel zó diep heeft geraakt.
Dat leg ik jou en alle lezers graag uit.
Om over na te denken.
Bij stil te staan! Langer dan een paar minuten….
Spijtig genoeg had ik de aardbeving in Marokko van nu precies een jaar geleden ook vergeten…Tot jouw reportage mij als een bliksemflits tot in het diepst van mijn ziel trof!
Maar: waarom was dat zo?
Waarom had jouw documentaire de absolute hoofdprijs van het Filmfestival in Venetië mogen winnen?
En begrijp mij niet verkeerd want ik gun Halina Reijn en Nicole Kidman alle prijzen…
Maar: jouw reportage is van een totaal ander, heel veel hoger niveau!
Jouw reportage zou op elke school behandeld moeten worden.
Jouw reportage zou in elke bioscoop bij elke film vertoond moeten worden. Met aan het einde een bericht: SMS HELP naar …. En doneer € 3,00 aan Ida Ou Blal!
Jouw reportage zou in elke kerk in plaats van de wekelijkse preek vertoond moeten worden…
Wat is er zo bijzonder aan?
Waarom zal ik deze nooit meer vergeten?
Waarom zette jouw reportage mij aan om gistermiddag een email aan Eva Jinek te sturen?
En aan nog meer mensen?
Welnu: dat is het werk van jou en je cameraman (of cameravrouw?)
Ik vroeg het vanochtend aan Onze Lieve Heer.
‘Waarom heeft de reportage mij zo ongelooflijk diep en emotioneel geraakt Heer?’
En ik kreeg het antwoord, het Bewustzijn waarvoor ik God heel dankbaar ben.
Het Inzicht kwam tot mij in tranen.
Normaliter ben ik geen huilerd maar nu kon ik mijn tranen meer dan een uur niet bedwingen.
Het beeld uit het Evangelie kwam duidelijk voor ogen:
https://www.bible.com/nl/bible/75/MAT.25.35-40.HTB
Welnu: in jouw reportage zie je bij 2 minuut en 34 seconden Allal zitten. Het gaat allemaal heel snel… want reportages zijn vaak heel vluchtig.
Allal vertelt dat het heel moeilijk is en dat hij gehandicapt is. Dat zie je daarna ook…
En bij 2 minuut 40 gebeurt het… dan zijn zijn ogen die van Jezus. Die kijken ons allemaal aan en die Ogen vragen jou, mij en alle mensen dan:
‘Wat ga jij doen voor mij?’
Zijn lieve,
gehandicapte,
radeloze,
hulpeloze,
moedeloze,
troosteloze ogen vragen dat in alle berusting aan ons allemaal!
WAT GA JIJ VOOR MIJ, VOOR ONS DOEN?
Dan sjokt hij naar zijn huis en zijn tent.
Nou ja… tent?
Daar wonen ze nu al een jaar.
Hebben de winter ‘gehaald’ maar vraag niet hoe.
Honderdvijtig nachten ‘durchhalten’.
Zij ‘wonen’… Wonen??
Ik lees: De winters zijn extreem koud en in de zomer is het in de hitte niet uit te houden.
Onze honden wonen beter!
Wij in het rijke Westen kunnen ons dat helemaal niet voorstellen!
Ik denk aan mensen zoals onze Koning.
In een Paleis van 100 Miljoen Euro.
Boeing Business Jet met douche en slaapsuite aan boord.
Ik denk aan Eon Musk.
Doneert tientallen miljoenen dollars aan een ‘verkiezingscampagne’.
In Ida Ou Blal hebben ze zelfs nog geen fatsoenlijk bed.
Of een dak dat niet lekt!
Hoe zou het zijn als er een ‘woningruil’ zou zijn tussen tent en Paleis?
Dan zou alles snel verbeteren!
Heel erg snel.
Wat lees ik?
Op de dag van de aardbeving is hij gered door zijn zoon. "Het is allemaal in handen van God geweest dat ik het heb overleefd." Sinds de aardbeving manifesteert Bouloujour zich als actievoerder en schrijft hij regelmatig brieven naar de overheid. Een antwoord heeft hij tot op heden nog niet gekregen.
Zijn brieven aan de overheid worden niet beantwoord…Dat is toch wel het minste wat zou kunnen gebeuren. Het allerminste… Maar zelfs dat is nog teveel moeite kennelijk….
Zo worden mensen genegeerd. Te triest voor woorden!
Hij heeft zelfs nog de moed en energie om aktie te voeren…..
Jij en iedereen begrijpt natuurlijk dat deze mensen geholpen moeten worden.
Daarom ben ik jou heel erg dankbaar dat je deze reportage hebt gemaakt!
Daartoe schreef ik deze email en ik Vertrouw op God dat Hij zal helpen om de miserabele ellende van deze lieve mensen (zie de laaTste seconde van je film!) op te lossen.
Ik vertrouw op ieder’s hulp. Samen kunnen we het!
In dankbaarheid,
met de allerliefste groeten aan alle mensen van Ida Ou Blal!
Willem Schulpen
+31 6 22 33 75 17